زهرا جان سلام
دختر نازم وبلاگتو امروز ديدم.وقتي تو اون حال و هوا با چادر نماز ديدمت گريه ام گرفت.بايد جاي من باشي تا بفهمي چي ميگم.اومدم اينور آب! سفرو کسب تجربه و ديدن خاله ,دوسه هفته است نديدمت دلم خيلي برات تنگ شده اما خدا رو شکر ميکنم نياوردمت! حالا ميفهمم اونجا چه حال و هوايي داره و آدم چقدر به خدا نزديکتره.
اينجا با خدا بودن خيلي سخته ! کشور خوبي داريم ! خيلي ! قدرشو بدون .
انگار از ايران که دورم از خدا و ايمه (س)و شهدا دورم
مسجد رفتي ياد منم باش
تو نماز برا منم دعا کن عزيزم